Z początkiem października tego roku Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydał interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego (sygn. 0111-KDIB1-1.4010.288.2019.1.NL), w której stwierdził, że koszty wsparcia związane z tzw. „chmurą” (Cloud) tj. usługi hostingu danych i aplikacji podlegają limitowaniu w zaliczaniu do kosztów uzyskania przychodów w oparciu o przepis art. 15e ust. 1 ustawy o CIT. Swoje stanowisko organ podatkowy argumentował tym, że przedmiotową usługę można porównać do usług zarządzania i doradztwa.
Pragniemy przypomnieć, że od 2018 r. podatnicy są zobowiązani do wyłączania z kosztów podatkowych wydatków ponoszonych na rzecz podmiotów powiązanych m.in. z tytułu wybranych świadczeń niematerialnych w części, w jakiej koszty te łącznie w roku podatkowym przekraczają 5% tzw. podatkowej EBITDA, przy czym mechanizm ten nie dotyczy kosztów usług, opłat i należności, których łączna wartość w roku podatkowym nie przekracza kwoty 3 mln PLN. Zakres świadczeń niematerialnych, których dotyczy przedmiotowa norma obejmuje usługi doradcze, badania rynku, reklamowe, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, ubezpieczenia, gwarancje i poręczenia oraz świadczenia o podobnym charakterze. Przy interpretacji omawianych przepisów pojawia się szereg wątpliwości, w tym te, które dotyczą charakteru usług objętych wprowadzoną normą.
We wniosku o wydanie interpretacji podatnik podjął próbę potwierdzenia, że usługi hostingu – wsparcie w przechowywaniu danych i aplikacji w „chmurze” – pozostają poza zakresem limitu jako niewymienione w powyższym katalogu. Organ podatkowy zanegował to stanowisko, stwierdzając, że hosting można uznać za formę zarządzania i doradztwa wprost wymienionych w przepisie art. 15e ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT. Dyrektor KIS powołał się w tym zakresie na objaśnienia do klasyfikacji PKWiU, zgodnie z którymi cechą charakteryzującą usługi hostingu jest obietnica bezpiecznej i niezawodnej witryny oraz zapewnienia połączeń z Internetem, które mogą być szybko regulowane, w celu dostosowania do zmian w natężeniu ruchu w sieci. Często częścią pakietu są konsultacje, wykonywanie oprogramowania na indywidualne zamówienie i integracja systemu.
Omawiane rozstrzygnięcie to kolejne nieprzychylne dla podatników stanowisko w sprawie usług tego typu. Co więcej, z takim podejściem zgodził się również Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w nieprawomocnym wyroku z dnia 24 czerwca 2019 r. (sygn. I SA/Gl 170/19). Potwierdza to, że organy podatkowe i nierzadko również sądy administracyjne stosują co do zasady restrykcyjne podejście przy interpretacji wspomnianego art. 15e ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT. Mając to na uwadze zalecamy szczegółową weryfikację zakresu wsparcia otrzymywanego od podmiotów powiązanych. Jak wynika bowiem z naszego doświadczenia, często usługi nie posiadające oczywistego charakteru niematerialnego mogą zostać uznane za takie przez organy podatkowe. W przypadku wątpliwości w tym zakresie, zapraszamy do kontaktu.